Feyenoord – Hardlopen – Groundhopping – Muziek
Kostrzyn of kurstin zoals de Duitsers het noemen lag in 1945 aan het front. Van de oude stad achter de vestingwallen is weinig meer over. Hier noemen ze het het Pompei van Polen. Qua overwoekerend groen is het angkor wat van Polen meer op zijn plaats.
Jaja, ik weet het. Ik heb deze site een beetje laten versloffen. Er valt ook weinig te melden over de afgelopen weken. Maar vandaag maakte ik zowaar weer wat mee 😉 Ik moest namelijk naar het oogziekenhuis voor controle. Zes weken terug werd er een gaatje in mijn iris geschoten om zo de oogdruk te verlagen.
Met de metro naar de stad en uiteraard zijn ze aan het bouwen, overal zijn ze aan het bouwen. Hier de Waalse kerk uit 1923 met op de achtergrond de in aanbouw zijnde baantoren.
Daar zijn we weer.
Die houdt een oogje in het zeil.
En na een boel getuur via dit als een martelwerktuig-uitziende apparaat was de eindconclusie dat de oogdruk goed was en dat ik een leesbril nodig ga hebben. De man excuseerde zich voor dit bericht, bang als hij was mij met mijn ouderdom te confronteren, maar mijn antwoord dat ik in de Middeleeuwen waarschijnlijk al dood zou zijn als 48-jarige plaatste alles weer in perspectief.
Terug naar de metro.
Ook al een tijdje. Dit kunstwerk hangt er al sinds 1990.
Going underground.
Vorige week woensdag was mijn aanwezigheid gewenst bij een vergadering/etentje over het programmaboekje van Feyenoord. Ik maakte er een mooi fietstochtje van door Rotterdam.
Behalve als er wat te vieren valt is de Hofpleinvijver eigenlijk maar een hinderlijk obstakel in het centrum van Rotterdam. Je staat er, met welk vervoersmiddel dan ook, altijd te lang te wachten voor een stoplicht. En als je dan eenmaal mag rijden moet je ook nog eens oppassen voor een naderende tram.
Slechts eens in de zoveel jaar verandert deze betonnen vijver, op een steenworp afstand van het stadhuis, in een poel van vreugde. Het is dé plek om een door Feyenoord gewonnen trofee te vieren. En dat we direct van stadhuis naar Hofplein kunnen wandelen hebben we aan de Duitsers te danken. De fontein, aan de stad geschonken in 1939, zou eigenlijk op de plaats van het Droogleever Fortuynplein komen, maar werd tien jaar na de Tweede Wereldoorlog op het Hofplein geplaatst.
De spelers zelf houden het meestal bij een bad-scene in het stadion. Met grote flessen drank en een dobberende KNVB-beker naast hen wordt de ene na de andere hulptrainer in het bad geduwd tot grote hilariteit van de heren voetballers.
En dat maakt deze foto, genomen tijdens het trainingskamp in Oostenrijk (eigenlijk hebben we de plek van het Hofplein dus aan een Oostenrijker te danken) zo mooi. De heren voetballers zitten naast elkaar in een alpenbeekje om af te koelen na een harde training, Wim Hof zou er jaloers op zijn.
Nog een wedstrijdje of dertig en dan zitten ze er weer zo bij. Met de schaal als tastbaar bewijs voor het harde werk in de Alpen.
Als ik de gemeente Rotterdam was zou ik alvast beginnen met het voorverwarmen van de Hofpleinvijver, anders is het water zo koud eind april.
Fotocredits Mikos Gouka op Twitter