maart 2018 – www.peenvogel.nl

Patatrun

maart 29, 2018 Jeroen hardlopen, Marathon, Rotterdam

Met club RRC een mooi rondje Rotterdam lopen te rennen en als beloning een frietje van Bram.

Algoritme

maart 28, 2018 Jeroen Feyenoord, verhalen, Voetbal

Iedere ochtend herinnert Facebook me eraan wat ik de afgelopen jaren op diezelfde dag heb gedaan. Behalve wat foto’s van mijn opgroeiende zoon (de tijd vliegt echt) hebben de eerste maanden van het jaar een nogal repeterend karakter.

Ik zie foto’s van gifbekers, bedroefde smileys en af en toe een klaagzang over wéér een verloren seizoen. Facebook ligt onder vuur. Gebruikers voelen zich bedot door Mark Zuckerberg en co. Door middel van algoritmes bepaalden zij wat wij als gebruikers te zien kregen. De term nepnieuws was nooit ver weg in de media.

Als Zuckerberg zijn thermometer in Rotterdam en de Rotterdammers zou steken dan zouden zijn algoritmes bij het voorjaar van 2017 denken dat er nepnieuws gepropageerd wordt. Jarenlange negativiteit heeft ineens plaatsgemaakt voor teksten vol hoop en hunkering.

In april 2017 telde ik de dagen, en vooral de wedstrijden, af. Nu, een jaar later, schuif ik plichtmatig de DVD van het vorige seizoen af en toe in de dvd-speler. De beelden van het kampioenschap als medicijn om de kater van dit seizoen tegen te gaan.

Natuurlijk, Feyenoord kan de beker nog winnen. En dat is in Nederland gewoon een hoofdprijs, ondanks wat iedereen ook zegt. Maar de realiteit is dat we er dit seizoen met zijn allen veel meer van hadden verwacht. Hopelijk herinnert Facebook me er in april 2019 aan dat we de beker gewonnen hebben.

Zo niet dan mag Zuckerberg van mij best sponsor worden van onze mooie club. Hij hoeft dat blauwe logo met die F maar een klein beetje aan te passen in rood en wit.

Schotse Hooglander

maart 27, 2018 Jeroen Thuis

Wel een beetje afstand houden hé!

Hockeyrun

maart 22, 2018 Jeroen hardlopen, Rotterdam

Op het terrein aan de Hazelaarweg stond er een bonte verzameling hardlopers op het sein te wachten dat er vertrokken zou worden voor respectievelijk 9, 6 en 3 kilometer hardlopen in de omgeving van het clubgebouw. Na een korte speech van de voorzitter, Diederik genaamd (uiteraard) en een kleine uitleg van de avond kon er gestart worden. Maar niet voor de mededeling dat we op 25 april bij de politie gaan hardlopen.

De 9 kilometer vertrok als eerste richting Hillegersberg, vanouds een wijk waarin hockey de nummer 1 sport is. Langs de wijk 110 morgen richting het Schiebroeksepark, domein van veel hondenliefhebbers. Voor hardlopers is dit bos normaal gesproken iets te donker deze tijd van het jaar. Maar op de oproep op de Facebook-pagina van de RRC om (hoofd)lampjes mee te nemen werd massaal gehoor geven. Een lange slinger lampjes bewoog tussen de bomen door. Van een afstand moet het een mooi gezicht geweest zijn.

Op het fietspad naast de Doenkade hebben de weerselementen doorgaans vrij spel maar na weken van kou was het op deze woensdagavond prima te doen. Bij alle tempogroepen waren hier en daar zweetdruppels te bespeuren. Een teken dat het tempo er goed in zat.

Een bocht naar rechts leidde de groepen het park weer in met in de verte de lichtmasten van de hockeyvelden priemend door de bomen. Lichtmasten die de hardlopers, als motten richting een gloeilamp, aantrekt. Want in de kantine wacht de echte beloning: een biertje in het clubhuis van hockeyclub Rotterdam.

Verkiezingen

maart 21, 2018 Jeroen Algemeen, Feyenoord, Rotterdam, verhalen, Voetbal

Precies een jaar geleden hing er hoop in de lucht in Rotterdam. Gerenommeerde internationale kranten staken de loftrompet over de Maasstad. Huizenprijzen stegen sneller dan de koers van Bitcoins en als je écht wilde uitgaan dan moest je in Rotterdam zijn. Er broeide iets, sluimerend als een veenbrand onder de oppervlakte.

Een veenbrand die op zondag 14 mei veranderde in een vreugdevuur. Op die middag kwam alles bij elkaar: van wildvreemde mensen die samen dansten in de Hofplein vijver tot uitpuilende kroegen. Van blank tot zwart en van Hillegersberg tot de Tarwewijk. Iedereen vierde feest en voor veel mensen voelde het aan als bevrijdingsdag. Rotterdam was die dag een.

Vandaag zijn de gemeenteraadsverkiezingen en de verbondenheid van 14 mei 2017 lijkt in Rotterdam verder weg dan ooit. Politieke partijen spelen slinks de verschillen tussen mensen uit langs de rand van inkomen en afkomst. Verschillen die er op die mooie zondag in mei er niet toe deden. Analoog aan politieke partijen is Sparta de partij die vecht voor haar laatste kans. Een laatste kans om niet weer weg te glijden in de peilingen. Excelsior gedraagt zich met het elan van een politieke nieuwkomer. Presteren naar de bescheiden middelen en met sympathie van het volk.

En Feyenoord dan? Feyenoord is de mastodont die maar niet lijkt te willen veranderen. Een incidenteel succes zorgde niet voor de gewenste koerswijziging, topsportklimaat zoals u wilt. Aan de stadionweg rommelt het weer eens ouderwets. We zijn nu bijna aan het einde van het seizoen. Een seizoen waarvan ik, en velen met mij, veel meer van had verwacht. Natuurlijk, Feyenoord kan de beker nog winnen en dat is gewoon een hoofdprijs. Maar chagrijn heerst weer rondom de club. Feyenoord-city verdeelt Het Legioen en het spel van de stadionclub is grote delen van de competitie niet om aan te zien geweest. Toevalsvoetbal, wachtend op een bevlieging van Berghuis en sinds kort Van Persie. Een deel van Het Legioen is ook klaar met Giovanni, iets wat je een jaar geleden niet had durven bedenken.

Als vanavond de stemmen zijn geteld en de gevreesde tweedeling een feit is rest de Rotterdamse politiek maar een ding: Maak Giovanni burgemeester van onze prachtige stad. Hij is immers de laatste man die een collectieve glimlach op het gelaat van alle Rotterdammers wist te krijgen. En misschien is die leider van die kleine politieke partij uit Kralingen wel een optie om de mastodont weer de juiste koers te geven. Een dubbelslag.

Haai

maart 20, 2018 Jeroen Algemeen, Thuis, verhalen

Zo snel als pijlstaartroggen vliegen de kinderen uit groep 5b richting de ruimte waar een echte haaienexpert zijn verhaal gaat doen in Sealife.

Of het klopt dat een haai een keer een cruiseschip heeft opgegeten wil een jongen uit Bastiaan zijn klas weten.

Blijkbaar is dit een urban legend onder achtjarigen want de haaienman reageert enigszins geprikkeld, dit is zo te zien niet de eerste keer dat hem die vraag gesteld wordt.

Met een tekening maakt hij duidelijk dat het fysiek onmogelijk is. De volgende vraag gaat over haaientanden en dan is het de beurt aan een meisje.

‘Ik heb gehoord dat een haai een cruiseschip….’

De haaienman kapt de vraag af en gaat verder naar de volgende vraagsteller.

‘Een megalodon. Zou die een cruise….’

Sneller dan dat Jaws zijn tegenstander verorbert was de sessie klaar.

Snel-weg van het fietspad. Rondje hardlopen in Engeland

maart 19, 2018 Jeroen Engeland, hardlopen, Marathon

Een uitnodiging voor een bruiloft in Engeland. Daar hoefden we niet lang over na te denken. Bastiaan mocht ook mee dus dat was een ideaal beginpunt voor een weekendje aan de overkant van de Noordzee. Maar ja, die langste duurloop op weg naar de marathon hé. Hoe daar nu mee om te gaan?

Het eerste plan was om een extra fiets mee te nemen voor Jeroen (niet ik, een andere Jeroen) en dat hij mij vanaf de boot fietsend zou begeleiden. Een soort van Roparun-idee. De weersverwachtingen gaven echter een dusdanig beeld aan dat er in Essex al van code oranje werd gesproken. Nu ligt dat hele land op zijn gat zodra er maar een sneeuwvlokje valt, maar toch. Dat kon ik hem niet aandoen. Zeker niet omdat het ook nog eens een duurloop op langzamer tempo zou gaan worden. Tegen de tijd dat we in Colchester zouden zijn zou hij al bevroren zijn.

Het alternatieve plan was dat ik gewoon met de auto mee zou rijden en gewoon zou ontbijten in de Wetherspoons. Geen vet Engels ontbijt maar een dubbele portie pannenkoeken en een schaaltje porridge. Even wat energie tot me nemen voor de ruim dertig kilometer.

Ongeveer 1000kcal.

Op weg naar het hotel had ik al een weg gezien met een mooi fietspad ernaast. Of in ieder geval een stoep. En die weg besloot ik te nemen. In principe 17 kilometer lang de ene kant op en dan 17 kilometer weer terug. Wellicht saai maar écht verdwalen en dan ineens op 50 kilometer uitkomen is nou ook weer niet een optie.

Onbewust was de eerste kilometer een goede generale voor de marathon. De weg liep hier vrij steil omhoog het centrum van Colchester in en daarna ging ik op weg. Langs pubs, kerkjes en huizen. De fietspaden waren redelijk en af en toe kwam ik een andere hardloper tegen. De wind stond in mijn rug dus dat zou betekenen dat ik terug volle bak sneeuw in mijn snuit zou krijgen. Maar zover was het nog niet.

Na een kilometer of tien hield het fietspad ineens op. Nou ja, het kwam gewoon uit op de A12 naar Londen. Dat was mij iets te gortig en mopperend liep ik weer terug. Bij een kruising kon ik ook naar een dorpje naar rechts en de weg boog in de verte weer richting Colchester af. Althans, dat dacht ik. Uiteindelijk stond er bijna 26 kilometer op de teller toen ik, na over wat bospaden en merkwaardig aangelegde fietspaden en stoepen gerend te hebben, weer in Colchester was. Ik besloot nog 4 kilometer een kant op te rennen zodat ik met de terugweg erbij nog vier kilometer extra zou hebben. Dan zou ik totaal op 34 kilometer uitkomen.

Fietspaden hielden ineens op. Stoepen zaten vol gaten en heel soms moest ik gewoon even de openbare weg op. Hoe al die Engelse hardlopers dat volhouden is mij een raadsel maar aan de trajecten op Strava zag ik later dat ze op precies dezelfde weggetjes als mij liepen. Nee, in Nederland hebben wij niets te klagen. Nou ja, dat we niet zulke toffe pubs hebben. Maar dat is dan weer niet zo goed voor de conditie 🙂

Je ken ze maar hebben leggen.

De laatste weken

maart 16, 2018 Jeroen hardlopen, Marathon

Of ik in vorm ben? Geen idee maar de 29 kilometer van afgelopen zondag gingen me vrij aardig af. Geen al te gekke pijntjes tijdens de lange duurloop (ff afkloppen) en doordeweeks gaan de versnellingen ook nog steeds wel aardig. Dit weekend staat de langste duurloop tot nu toe op het programma. Als die ook goed gaat dan heb ik er alle vertrouwen in (en anders ook wel trouwens).