Gisteren verscheen op social media het bericht dat er nog 100 dagen te gaan zijn tot de start van de Rotterdam Marathon. Nog 99 dagen om écht in vorm te komen. De eerste twee lange duurlopen met De Kieviten zitten er al weer op en afgelopen woensdag was de traditionele oliebollentraining.
Mijn schenen doen nog steeds wel een beetje zeer de dag na het lopen maar we gaan gestaag door. Helemaal pijnvrij lopen zit er denk ik toch niet in maar misschien moet ik in het nieuwe jaar toch even langs de fysiotherapeut. De man van shinsplintstop begon laatst ook al over sportrusten tegen mij. En daar wringt hem nou net de schoen, ik vind de lange duurlopen juist enorm leuk om te doen. Enfin, er is letterlijk en figuurlijk nog een lange weg te gaan tot 8 april.
Onze vrienden tijdens een rondje hardlopen, loopeenden. Best toevallig.
Laatste rondje van 2017. Aantal gelopen kilometers? Belachelijk veel.
Tussen de met lichtjes en kerstmutsen versierde hardlopers liepen vrijwilligers van het Sofia Kinderziekenhuis met collectebussen met als doel zoveel mogelijk geld ophalen voor dit Rotterdamse instituut. Uit een Volkswagen bus werden de bekende lichtjes voor Sofia verkocht.
Oktober begon ik in Breda. Samen met Carin en Marcel (en nog wat andere lopers) liep ik de Bredase Singelloop (
Een week later stond de grote Peenvogeltrip weer op de planning. Met 35 man op weg naar Engeland. En het begint nogal een cliché te worden maar ook deze was weer legendarisch. We werden al helden onthaald in North Ferriby met o.a. een interview op de radio en een item op de 
Samen met Bastiaan greep ik een enorm warme oktobermaandag aan om eens te gaan kijken in het Archeon. Het sloot precies aan bij het thema waar ze het op dat moment op school over hadden. Erg mooi om te zien dat hij en Yaro er enorm veel over wisten en honderduit over Romeinen en de middeleeuwen aan het praten waren. Het was een enorm geslaagde dag.
Waar het de vorige jaren bijna traditiegetrouw een nieuw stadion per maand bezochten kwam daar door al dat gehardloop en andere hobby’s een beetje de klad in. Maar een vrije zondag én leuke wedstrijd op het programma zorgden ervoor dat ik met Marco (2x) weer eens bij onze Zuiderburen een potje voetbal ging bekijken. Een klein stadionnetje met afgebladderde reclameborden en een vermakelijke pot voetbal op een slecht veld maakten het een prima zondagmiddagbesteding. (
De loting van de Champions League was ons niet echt gunstig gezind qua zwaarte. Maar het mooiste ervan was toch wel dat er een pot in Engeland uitrolde. Voor het tweede jaar achter elkaar betekende dat een trip naar Manchester. Vorig jaar nog Old Trafford, nu het Etihad. Engelse Chris had kaarten voor ons geregeld en op de wedstrijddag vermaakte ik met prima met Jan, Kees, Chris, Leon en Tineke. Feyenoord verloor in de laatste minuten en dat was een beetje zuur. Ze hadden wel een puntje verdiend. Verslag van die trip staat hiero (
Over stadions gesproken, het leek mij bij wijze van voorbereiding op het trainingsseizoen voor de marathon wel leuk om een keer een rondje Rotterdamse stadions te rennen. Met een groepje gelijkgestemden liepen we op een koude zondagmorgen ruim 22 kilometer via de Kuip naar Het Kasteel en via Woudestein weer terug naar De Kuip. Het was een geslaagde ochtend al deden mijn schenen de week erna wel weer wat zeer. Misschien iets te overmoedig die 22 kilometer.
December, de maand van de lijstjes (o wacht, dit is zo’n lijstje). In December wist Feyenoord zowaar een paar wedstrijden achter elkaar te winnen. De pot thuis tegen Napoli demonstreerde eens te meer dat het in voetbal niet om de grote clubs in Europa draait. De Italianen begrepen er weinig van, een club die al uitgeschakeld was en zo fanatiek gesteund werd door hun fans. Tsja, dat zegt eigenlijk al voldoende.
Door de sneeuw werd de Bruggenloop afgelast en bouwden Bastiaan en ik een iglo voor de deur. En dat brengt ons op het punt waar we nu aanbeland zijn. Nog twee weken in 2017. De tijd gaat echt vreselijk snel, dat merk je nog het beste aan een opgroeiend kind. Voor je gevoel verschoonde je net nog zijn luier maar de realiteit is dat hij gewoon al een achtjarige wijsneus is.
Na de eerste onofficiele stadionloop had ik wel weer wat pijntjes in mijn scheenbeen. Nou ja pijntjes. Ze voelden wat branderig aan. Dus na lang wikken en wegen een afspraak gemaakt bij shinsplintstop. Het gaat op een gegeven moment door je hoofd malen. Welke ‘pijntjes’ zijn normaal en wanneer moet ik aan de bel trekken? Ik weet niet of alle hardlopers daar last van hebben maar ik vermoed van wel. Maar voordat ik me weer ging laten pijnigen wilde ik wel nog even een stuk hardlopen.
Moe van al dat getrain voor de marathon, de Roparun, ons scooterweekend en het bier drinken na het lang verwachte kampioenschap was het tijd om op vakantie gaan. En niet zomaar een vakantie. Na vijf jaar gingen we eindelijk weer eens naar Azie toe.
We zagen Dolfijnen in Kratie. De insecten op de markt van Skuon en eenmaal terug in Battambang regelden Jan en Phary een tuktuk om het platteland in de omgeving van hun resort te bekijken. De tijd vloog voorbij maar het was echt een geweldige vakantie. Eenmaal terug in Bangkok kochten we onze rugzakken vol met prullaria om vervolgens weer richting Nederland te vliegen. Het verslag van deze reis staat 
De volgende trip stond alweer voor de deur. In de hoofdstad van Dublin ging ik een halve marathon rennen en Sandra een 10km wedstrijd. Met o.a. Bastiaan (2x), Menno, Annemieke, Patrick en nog véél meer bekenden werd het een gezellige boel. De halve marathon ging gezien de vakantie die nog in de benen zat best aardig. Met 1:47 was ik dik tevreden. Na de halve marathon liep ik nog zowat een marathon heen en weer naar Croke Park om daar een hurlingwedstrijd te zien. Dat was een bijzondere ervaring (
We zagen Feyenoord nu wel uit bij Excelsior winnen en door een vijfklapper tegen Willem II werd het seizoen prima begonnen. Ondertussen stond er al een tijd een afspraak om de marathonmedaille van 2017 op mijn lichaam te vereeuwigen. Het deed weer enorm veel zeer (dat was ik even vergeten) maar het resultaat mag er zijn. Met de Rotterdam Running Crew liepen door de koelcel van een zeevishandel en toen was het bijna alweer september.
En wie september zegt, zegt Mersea Island. Onze favoriete scooterrally in Engeland. In het interlandweekend stapten wij op onze oldtimers om aan de andere kant van het kanaal feest te gaan vieren.
Werd er dan niet hardgelopen? Ja, natuurlijk wel. In Roelofarendsveen deed ik mee als een van de vier lopers van een kermismarathon. Het thema was Duitsland en geheel in traditie kreeg je na afloop een biertje en een braadworst.
En toen was het alweer oktober en tijd voor de voetbaltrip. Maar dat overzicht komt pas aan het einde van het jaar. December is immers nog niet voorbij.