Maand: mei 2014

Op mijn vijftiende had ik twee krantenwijken. Ik bracht door weer en wind De Havenloods langs bij de mensen en op maandag altijd de nieuwe aanbiedingen van de Spar. Niet zonder gevaar, want er waren altijd katten die op de loer lagen om bij nietsvermoedende krantenjongens in hun handen te gaan hangen.

Met zwarte handen van de inkt kon ik daarna, niet zelden doorweekt, aan mijn huiswerk beginnen. Ondertussen dagdromend over de volgende wedstrijd van Feyenoord. Die ze, in mijn dagdromen, glorieus zouden winnen, vaak tegen beter weten in. De realiteit eind jaren ’80 was anders.

In 1988 was heteindelijk zover, ik kocht mijn eerste seizoenskaart voor Feyenoord na een aantal malen op losse kaarten geweest te zijn. In De Kuip in een hokje tegenover de voetballer van Chabot werd in zwierige letters mijn naam op het stukje karton geschreven en mocht ik 150 guldens betalen.

De mooiste tijd qua voetbal beleefde ik op de Noordzijde begin jaren ’90. In een slecht gevulde Kuip die rook naar pis en kroketten en waar ‘wie is er bang  voor de boze wolf’ uit de speakers dreunde. Vier keer won Feyenoord de beker en tussendoor werden ze ook nog eens pardoes kampioen. De laatste bekerwinst in the nineties zag ik noodgedwongen vanaf vak Q. Omdat na de verbouwing van het stadion in de zomer van 1994 de vakken kleiner waren geworden en ik te laat was voor een kaart op R.

Ik was niet de enige uit onze groep die niet meer op R zat en het was vervelend dat we dat seizoen nogal versnipperd zaten. Dus werd er besloten naar de duurdere lange zijde te verkassen. We verdienden ons geld inmiddels niet meer met krantenwijken. Dus het kon er vanaf.

Op Vak N kwamen we op stand te zitten. Mannen rookten er sigaren, er werd gevloekt maar zonder de vliegende ziektes en we hadden er een  vaste plek. Dat mocht ook wel want we betaalden maar liefst 300 gulden meer dan op de Noordzijde.

Op vak N zagen we Feyenoord in 1999 kampioen worden tegen NAC en zagen we alle thuiswedstrijden in het toernooi om de UEFA-Cup in het glorieuze seizoen 2001-2002 (de finale zagen we vanaf vak KK). De prijzen op de blauwe zijde stegen in korte tijd echter behoorlijk. Ons laatste seizoen betaalden we 375 euro en dat werd ons een beetje te gortig.

Mede dat we toen nog veel uitwedstrijden gingen met Menno, Jan en Kees die op vak RR zaten deed ons besluiten terug te keren naar de Noordzijde. De tweede ring dit keer. En daar zitten we nu nog steeds.

Om het overzicht af te maken heb ik echter de prijzen van de seizoenskaarten nodig op de Noordzijde van de onderstaande seizoenen. Op mijn bankrekening kun je online maar 15 maanden terug kijken en alle correspondentie van Feyenoord heb ik niet bewaard. Dus als je de prijs van een specifiek seizoen weet laat het dan even hieronder achter. Dat wordt gewaardeerd.

De auto van Annemieke (een Honda Jazz mocht je het echt willen weten) stond geparkeerd recht tegenover het stadion in Maastricht. Luid toeterend draaiden we de A2 op met Annemieke achter het stuur en drie dorstige mannen als passagiers.

Op radio 1 begon net de uitzending van langs de lijn en daar was uiteraard veel aandacht voor de overwinning van Feyenoord op MVV. Annemieke was blijkbaar zo met haar hoofd bij deze uitzending dat ze ondanks al onze aanwijzingen keihard voorbij de afslag naar de benzinepomp reed. Even speelden we nog met de gedachte om onze dorst dan maar in Eindhoven te gaan lessen maar dat leek ons niet verstandig. De eerste pomp die open was, was pas bij Gilze-Rijen en daar werd gelijk wat bier ingeslagen voor de resterende kilometers naar huis.

Kaartverkoop

En toen volgde de kaartverkoop voor Groningen-uit. Ik had dat seizoen geen competitiewedstrijd gemist en het vooruitzicht de belangrijkste wedstrijd van het seizoen (en tot dat moment in mijn bestaan als Feyenoorder) te missen deed mij koude rillingen krijgen.

De kaartverkoop begon op donderdagochtend en op woensdagavond werd de tactiek besproken. Per seizoenskaart kon je een kaartje kopen en ook bij inlevering van het wedstrijdkaartje van de wedstrijd in Maastricht kreeg je een ticket voor de kampioenswedstrijd. Annemieke had al een vakantie geboekt dus haar seizoenskaart en kaartje uit Maastricht had ik ook bij me. Een aantal anderen verkoos om de wedstrijd op het grote scherm te gaan kijken dus al met al zouden we ongeveer 15 kaarten kunnen kopen.

Rond drie uur in de nacht waren we bij De Kuip en in de stromende regen werd de rij langer en langer. Toen ik eindelijk aan de beurt was werd er omgeroepen dat de zitplaatsen op waren en er alleen maar staanplaatsen waren. Alsof ons dat iets uitmaakte, al had ik op het dak moeten zitten (wat ook gebeurde overigens). Als we er maar bij waren.

Met de kaartjes in ons bezit gingen we doorweekt weer naar huis. Eigenlijk moest ik naar school maar ik heb eerst een uur in een warm bad gezeten om enigszins op temparatuur te komen en daarna met een smoes mijzelf ziek gemeld. Het grote aftellen naar tweede pinksterdag, maandag 31 mei 1993 was begonnen.

Dynamo

Met pinksteren ging ik al een paar jaar naar Dynamo Open Air in Eindhoven en op de editie van 1993 kon je ook blijven kamperen. Ik koos ervoor om met de trein heen en weer op zaterdag te gaan. Toen speelden Biohazard en Anthrax, twee bands die ik wel wilde zien. Op de terugweg kon ik gelukkig een lift krijgen van iemand uit de buurt zodat ik niet weer helemaal terug met de trein hoefde. Er zou namelijk nog meer getreind worden dat weekend.

Jacco en Fred gingen met de auto naar Groningen, ik koos voor de trein. Op maandagochtend namen we om 10:00 uur de trein naar Groningen die bomvol met Feyenoorders zat. Eenmaal in Groningen aangekomen stonden er geen bussen te wachten zoals aangekondigd. Sterker nog, we kregen een onvrijwillige wandelmars voor onze kiezen onder begeleiding van de politie te paard. Bij het stadion aangekomen was het een drukte van jewelste achter het uitvak. Er waren weer veel valse kaarten in omloop en de tribune achter de goal zat ramvol. Na wat soebatten met de politie en stewards mochten we wel in het hoekvak plaatsnemen.

Kampioen

De wedstrijd zelf was meer spannend dan goed alhoewel de beslissing al snel was gevallen. Nog voor rust stond het 0-2 en uiteindelijk zou Feyenoord met 0-5 winnen. Dezelfde uitslag als de eerste wedstrijd van dat seizoen uit bij Twente. Na het laatste fluitsignaal vond er een bescheiden pitch-invasion plaats en toonde aanvoerder Metgod de schaal aan het meegereisde Legioen. Wij spoedden ons via een snackbar richting de trein om precies op tijd in Rotterdam aan te komen. De Coolsingel stond al propvol met mensen maar de gemeente had een speciaal vak vlak onder het bordes vrijgehouden voor diegene die in Groningen waren geweest, een meer dan aardige geste.

Iets wat ik tot dan toe nooit voor mogelijk had gehouden na een paar rampseizoenen was gebeurd. Feyenoord was kampioen!